فضاهای به شدت مجازی

این روزها همه چیز تلگرامی شده اگرچه بدهم نیست اما خب من حسی که به وبلاگ نویسی دارم به کانالها و گروه های تلگرامی ندارم  

نمی دونم اصلا این خوبه یا بد و یا اصلا یک نوع مقاومت در برابر تغییره مثلا یا نه 

اگرچه خودم ها کانالها و گروههایی دارم اما خب این نوشته ها رو بیشتر با همین شکل می پسندم همین شکل ساده وبلاگی 

البته گاهی ترس از شناخته شدن هم هست که مانع از خود افشاگری ها در اینجور محیط های مجازی می شه  

هرچند گاهی می اندیشم اصلا چه چیز خیلی خاص دارم که  ازترس  افشا شدنش این همه دیوار را برافراشته ام؟  

هم از اینکه خواننده ای ندارم آرامم و هم از اینکه خواننده ای ندارم ناراحت و گاه دلم می خواد کسی باشه که حرف بزنم براش و بخونم نظراتش رو  

کلا ظاهرا تکلیفم روشن نیست برای خودم ....